*Rozdział 5* :/
- Za chwilę. Mam jeszcze jedną wiadomość, złą...
W tedy zamurowało mnie. Miałem w głowie same złe scenariusze. Nie wiedziałem co mam o tym wszystkim myśleć.
- Pańska dziewczyna nie będzie mogła chodzić. Jest minimalna szansa, ale potrzebuje długiej rehabilitacji.
- To niemożliwe! Po pierwsze to nie jest moja dziewczyna, po drugie mówił pan, że operacja się udała!- krzyczałem.
- A to przepraszam. Tak, operacja została pomyślnie przeprowadzona.
- To co poszło nie tak?- pytałem zapłakanym głosem.
- Kinga dostała wstrząsu mózgu, uszkodzono mięsień, który odpowiada za poruszanie się. Przepraszam, ale muszę iść.
Usiadłem na krześle, poprawiłem włosy i głośno wzdychnąłem. Przyszła jej mama. Powiedziałem wszystko to, co usłyszałem od lekarza. Zaczęła się trząść, upuściła kubek z herbatą i wylała ją. Zawołałem pielęgniarkę, poszła z nią na sale, aby spróbować uspokoić ją. Oznajmiłem, że muszę przewietrzyć się, kiwnęła głową na znak, że w porządku. Kiedy wyszedłem ze szpitala w oddali zobaczyłem Szymona....
Podbiegłem do niego i walnąłem go w nos. Syknął z bólu. Po chwili oddał mi. Poczułem, że leci mi krew.
- O co ci kurna chodzi?- krzyknął.
- Zmarnowałeś jej życie! Przez ciebie nie będzie mogła chodzić! Ty śmieciu!- powiedziałem zdenerwowany.
- Przecież nie musiała za mną biec.- tłumaczył się.
Nie wytrzymałem i dałem mu kolejny cios w twarz. On oczywiście oddał mi o wiele mocniej w okolice brzucha. Uderzył mnie jeszcze kilka razy w klatkę piersiową i przewróciłem się. Próbowałem podnieść się, lecz straciłem przytomność....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przepraszam, że tak krótki, ale nie wiedziałam co jeszcze wymyślić. Pod ostatnim rozdziałem nie było żadnych komentarzy :( Mam nadzieję, że pod tym będzie inaczej :) Przecież wiecie jakie to dla mnie ważne ^^ KOMENTOWAĆ
Znowu wene straciłam :( ale na pewno powróci. Trzymajcie kciuki. Do zobaczenia